Το καλοκαιράκι φτάνει σιγά σιγά στο τέλος του αφήνοντας πίσω του γλυκές αναμνήσεις για τους Καντουνίστας και τους φίλους μας..!
Μέσα στο καλοκαίρι έγιναν 3 δράσεις, η πρώτη από αυτές ήταν στις 9 Ιουνίου στα Μουράγια.
Οι Καντουνίστας μαζευτήκαμε εκεί και καθαρίσαμε από τα σκουπίδια, κόψαμε χόρτα, κλαδέψαμε κι αναδείξαμε μια υπέροχη συκιά που τώρα προσφέρει απλόχερα την σκιά της, βάψαμε τα κάγκελα έξω από το εκκλησάκι της Παναγιας και καλύψαμε τις μουτζούρες και τα γκραφίτι από τα τοίχη.
Όπως πάντα, ήταν μια όμορφη δράση με καλή συμμετοχή, πολύ δουλειά αλλά και πολύ ικανοποίηση με το τελικό αποτέλεσμα.
Η επόμενη δράση μας έγινε στις 30 Ιουνίου κι αφορούσε ένα θέμα που μας "πονάει" πολύ...τα αποτσίγαρα που ρυπαίνουν τις παραλίες μας!
Μαζευτήκαμε λοιπόν στον Κοντογιαλό, στήσαμε σκηνή με τις σημαίες μας να ανεμίζουν και μοιράσαμε τασάκια άμμου στους λουόμενους ενημερώνοντας τους και για άλλους τρόπους που μπορούμε να πετάμε τα αποτσίγαρα όπως άδεια κουτάκια αναψυκτικών, παλιά πακέτα τσιγάρων κλπ.
Φυσικά, με τη δροσερή θάλασσα δίπλα μας και την καυτή άμμο κάτω από τα πόδια μας, καταλήξαμε όλοι στη θάλασσα για μπανάκι!
Η τρίτη δράση του καλοκαριού έγινε στις 28 Ιουλίου στον κήπο της Εθνικής Πινακοθήκης στην Κορακιάνα.
Μαζευτήκαμε πάλι αρκετά άτομα, ήρθαν και μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου της Κορακιάνας, και όλοι μαζί καθαρίσαμε από χόρτα και κλαδιά, κόψαμε το γρασίδι, φυτέψαμε λουλούδια και βάψαμε τα φανάρια. Μετά από αυτή την δράση, είχαμε και την ευκαιρία να θαυμάσουμε και τα διάσημα έργα Ελλήνων ζωγράφων που βρίσκονται στην Πινακοθήκη, σε μια συναυλία που δώθηκε από την Φιλαρμονική Κορακιάνας στον κήπο που όλοι μαζί είχαμε ομορφύνει.
Το τέλος του καλοκαιριού φέρνει για μας την αρχή της περιόδου όπου όλοι μας λίγο πολύ έχουμε περισσότερο χρόνο να αφιερώσουμε στις δράσεις μας.
Δυστυχώς οι καιροί είναι δύσκολοι για όλους μας και τα αποτελέσματα της κρίσης τα βλέπουμε συνεχώς μπροστά μας, στην καθημερινότητα μας, στις γειτονιές μας, στα σχολεία μας....παντού.
Το θετικό είναι ότι μέσα από τις δυσκολίες και τα προβλήματα, μέσα από το σκοτάδι που μας αγγίζει όλους λίγο πολύ, βλέπουμε καθημερινά μικρές ομάδες ανθρώπων να ξετρυπώνουν για να βοηθήσουν, να προσφέρουν, να κάνουν τέλος πάντων ότι μπορούν για να σταθούν δίπλα στο γείτονα, στο φίλο, στον άγνωστο που έχει ανάγκη...
Αυτοί οι άνθρωποι, που νοιάζονται και προσπαθούν, είναι το φώς στο σκοτάδι, είναι η ελπίδα.
Εμείς οι Καντουνίστας, πρίν 2 χρόνια περίπου, αποφασίσαμε να βοηθήσουμε τον τόπο μας και να προσπαθήσουμε να αφυπνίσουμε την ανθρωπιά και το φιλότιμο στους συμπολίτες μας.
Παρά τις αντιξοότητες, παρά τις δυσκολίες και τις αρνητικές κριτικές....η ιδέα αυτή παραμένει ζωντανή.
Μέσα στο καλοκαίρι έγιναν 3 δράσεις, η πρώτη από αυτές ήταν στις 9 Ιουνίου στα Μουράγια.
Οι Καντουνίστας μαζευτήκαμε εκεί και καθαρίσαμε από τα σκουπίδια, κόψαμε χόρτα, κλαδέψαμε κι αναδείξαμε μια υπέροχη συκιά που τώρα προσφέρει απλόχερα την σκιά της, βάψαμε τα κάγκελα έξω από το εκκλησάκι της Παναγιας και καλύψαμε τις μουτζούρες και τα γκραφίτι από τα τοίχη.
Όπως πάντα, ήταν μια όμορφη δράση με καλή συμμετοχή, πολύ δουλειά αλλά και πολύ ικανοποίηση με το τελικό αποτέλεσμα.
Η επόμενη δράση μας έγινε στις 30 Ιουνίου κι αφορούσε ένα θέμα που μας "πονάει" πολύ...τα αποτσίγαρα που ρυπαίνουν τις παραλίες μας!
Μαζευτήκαμε λοιπόν στον Κοντογιαλό, στήσαμε σκηνή με τις σημαίες μας να ανεμίζουν και μοιράσαμε τασάκια άμμου στους λουόμενους ενημερώνοντας τους και για άλλους τρόπους που μπορούμε να πετάμε τα αποτσίγαρα όπως άδεια κουτάκια αναψυκτικών, παλιά πακέτα τσιγάρων κλπ.
Φυσικά, με τη δροσερή θάλασσα δίπλα μας και την καυτή άμμο κάτω από τα πόδια μας, καταλήξαμε όλοι στη θάλασσα για μπανάκι!
Η τρίτη δράση του καλοκαριού έγινε στις 28 Ιουλίου στον κήπο της Εθνικής Πινακοθήκης στην Κορακιάνα.
Μαζευτήκαμε πάλι αρκετά άτομα, ήρθαν και μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου της Κορακιάνας, και όλοι μαζί καθαρίσαμε από χόρτα και κλαδιά, κόψαμε το γρασίδι, φυτέψαμε λουλούδια και βάψαμε τα φανάρια. Μετά από αυτή την δράση, είχαμε και την ευκαιρία να θαυμάσουμε και τα διάσημα έργα Ελλήνων ζωγράφων που βρίσκονται στην Πινακοθήκη, σε μια συναυλία που δώθηκε από την Φιλαρμονική Κορακιάνας στον κήπο που όλοι μαζί είχαμε ομορφύνει.
Το τέλος του καλοκαιριού φέρνει για μας την αρχή της περιόδου όπου όλοι μας λίγο πολύ έχουμε περισσότερο χρόνο να αφιερώσουμε στις δράσεις μας.
Δυστυχώς οι καιροί είναι δύσκολοι για όλους μας και τα αποτελέσματα της κρίσης τα βλέπουμε συνεχώς μπροστά μας, στην καθημερινότητα μας, στις γειτονιές μας, στα σχολεία μας....παντού.
Το θετικό είναι ότι μέσα από τις δυσκολίες και τα προβλήματα, μέσα από το σκοτάδι που μας αγγίζει όλους λίγο πολύ, βλέπουμε καθημερινά μικρές ομάδες ανθρώπων να ξετρυπώνουν για να βοηθήσουν, να προσφέρουν, να κάνουν τέλος πάντων ότι μπορούν για να σταθούν δίπλα στο γείτονα, στο φίλο, στον άγνωστο που έχει ανάγκη...
Αυτοί οι άνθρωποι, που νοιάζονται και προσπαθούν, είναι το φώς στο σκοτάδι, είναι η ελπίδα.
Εμείς οι Καντουνίστας, πρίν 2 χρόνια περίπου, αποφασίσαμε να βοηθήσουμε τον τόπο μας και να προσπαθήσουμε να αφυπνίσουμε την ανθρωπιά και το φιλότιμο στους συμπολίτες μας.
Παρά τις αντιξοότητες, παρά τις δυσκολίες και τις αρνητικές κριτικές....η ιδέα αυτή παραμένει ζωντανή.